Onze dieren en hun verhalen


Pien, mijn bedvriendinnetje

Mijn avontuur met Pien is voorbij.....wat was het geweldig om haar acht jaar bij ons te hebben! Mijn liefste Pientje is op weg naar Mazzel en al onze andere dieren en wat doet dat pijn!! Een levertumor werd haar fataal. Acht jaar mijn bedvriendinnetje, mijn mini psycholoog!!! Mijn bed is leeg. Wat ga ik je missen; je vrolijkheid, je kunstjes, je ALLES! Tot ooit lieve Pien!


Mazzel, onze grote vriend ...

Mazzel heeft zijn laatste reis gemaakt ... negen jaar oud pas ... na een heftig ziektebed: PLE. Josephine en ik zijn intens verdrietig en kunnen het nog niet bevatten. Ik noemde hem altijd "mijn zoon". Ik ga hem vreselijk missen en de pijn is niet te doen ... de leider van de roedel ... onze beschermer.

Lieve, geweldige, trouwe Mazzel, wat laat je een leegte achter! We zullen je vriendin Zwieb ook troosten en met z'n allen: Zwieb, Kanjer, Pientje en Chica, een nieuwe weg in moeten slaan, maar nooit zonder jou in onze gedachten!

Ik hoop zó dat we ooit weer bij elkaar zijn. We zullen op je wachten: Giselle, Goldi, Whoopie, Jessamy, Chico, Bully, Hopper en Whoop. En als je ons ziet, spring je dan weer in mijn armen ... om me nooit meer los te laten?


Fien

Lieve Fien ... opeens ging het niet goed en overleed je in mijn armen voor de deur van de dierenarts. Waarschijnlijk een longbloeding en niemand weet waardoor! Wat zal Gijs je gaan missen want wat waren jullie verliefd! Door onze tranen heen zijn we een nieuw vrouwtje voor Gijs gaan halen in een dierenopvang. Ik weet zeker dat hij weer verliefd gaat worden maar eerst moet hij het gemis van Fien te boven komen. Zijn nieuwe vriendin zal dus even moeten wachten op zijn toenadering. Lieve Fien, achter de regenboog wachten ze allemaal: Flappert, Super, Stampie, Flappie en Poemel.

We kunnen het nog maar moeilijk geloven maar ook Gijs is overleden! Onze lieve Gijs is nu bij Fien. Wat hadden we jullie graag langer gehad! Jullie genoten van het vrije leventje bij Mazzel. Door een dubieuze ziekte heeft dit drama plaatsgevonden. Ik mis het nu al ... 's ochtends ... jullie roepen waarna jullie aan kwamen rennen voor een half biscuitje. Mijn hart huilt. Dag lieve Nijntjes!!!

Van opknappen in de kooi naar leren vliegen in de hondenkapperij, waar hij mijn assistente werd,kwam het moment waarop Gerrit sterk genoeg was om bij soortgenoten te gaan wonen om te leren hoe hij in vrijheid kon gaan leven en een partner zou vinden!

Gerrit

En daar kwam Gerrit in ons leven. Gebracht door een vriendin, meer dood dan levend. Nieuwe missie: Gerrit zou hoe dan ook weer op de been komen! Met zijn hoofdje naar beneden hangend en een verlamde poot, kon ik alleen maar raden dat hij een ernstige aanvaring had gehad met ... ??? Het zielige kereltje, zonder ouders, nog niet in staat om zelf voedsel te vinden. Voeren was dus de hoofdzaak, zodat hij weer kon aansterken. Kijkend in z'n lieve, blauwe ogen, kregen we al gauw een nauwe band. Wat zijn ze slim!!!

Lief speciaal vriendje, vlieg je vrijheid tegemoet ! Ik ben blij dat ik jou heb mogen helpen!!

Japie

Japie werd gebracht door een klant. Na 37 jaar besloot ze om haar weg te doen en natuurlijk was ze meer dan welkom! Ze bracht een doodzieke, kale papegaai met ernstige ademhalingsproblemen. De klant noemde het een beetje astma, maar ik zag meteen dat het niet goed was. Al gauw bleek dat Japie al ruim 37 jaar geleefd had op pinda's en zaad waardoor zij er slecht aan toe was. Meteen de beste vogelarts bezocht. Diagnose: luchtzakschimmel, teer in de longen, botontkalking en slechte nieren. Samen met de vogelarts (en honderden euro's later!) deden we er alles aan om haar weer op de been te krijgen. De reactie van de klant was: "Japie is gewoon gezond, anders was ze geen 37 jaar geworden!" Ongelooflijk! Wat was ik blij dat ze hier was gekomen. Het leek steeds beter met haar te gaan!


Haar benauwdheid ging over dankzij het dagelijks toedienen van medicijnen en dit samen met goed voer maakte dat ze zij zichtbaar opknapte. Omdat ze het gauw koud had, door haar kaalheid en slechte gezondheid, kon ze heerlijk onder een warmtelamp zitten die we boven haar kooi hadden opgehangen. Zij floot en praatte steeds meer en we raakten bijzonder aan haar gehecht! Ze lachte en danste zelfs samen met ons, zó aandoenlijk! Haar welkomstwoordje "joehoe" zorgde iedere keer weer voor een warm gevoel van liefde!

"Joehoe"


Maar na 4 maanden van een nieuw leven vol liefde en intensieve verzorging ging Japie plotseling achteruit.

De dierenarts constateerde dat haar nieren het begeven hadden, iets dat zij niet overleefde! Op zaterdagochtend stierf Japie op mijn buik  onder haar dekentje. De liefde die ze bij ons kreeg en voelde, zal ze zeker meenemen als laatste herinnering!

Vaarwel lieve schat! Tot ooit! Vlieg vrij in het vogelparadijs, en als je me ziet, roep dan.

MEK


Op een dag komt een vriendin bij ons aanzetten met een zwart lammetje van een dag oud; verstoten door de moeder. Of wij ervoor willen zorgen.

En zo begint het verhaal over kleine, zwarte Mek, die onze harten veroverde!!!


Mijn moederhart liep over! Wat een schatje! Om de twee uur een flesje werd het voerschema en ook 's nachts! Dus mijn bed verhuisde tijdelijk naar beneden waar ik samen met Mek in de keuken sliep, waar ik steeds zijn flesje kon maken!

In mijn pyjama  in de nacht aan de voeding! hihi!



De roedel vond hem ook leuk! Vooral onze driepoter Kanjer, die in Mek een voetbalmaatje vond!

En natuurlijk ging Mek ook mee wandelen, als volwaardig roedellid!

Na weken van zorgen wisten we dat Mek binnenkort een leven als een schaap moest gaan krijgen, met schapenvrienden om zich heen! Na lang en goed zoeken vonden het perfecte adres. Lieve mensen die al een paar schapen en pony's hadden opgevangen! Dit werd Meks nieuwe familie, maar wat hebben we gehuild bij het afscheid!!!





De nieuwe familie!


Nog voel ik de tranen branden als ik aan Mek denk, zó mis ik hem! Wat was hij speciaal en wat was ik gek op hem!! Loslaten om hem als een schaap te laten leven was zoooo moeilijk!

Af en toe gaan we hem nog bezoeken en komt hij aangerend... ik weet zeker dat hij deze mama nog kent!!! Ik zal hem nooit vergeten en hem blijven volgen!